برده وار
می کشیم از پی هم
سیگار های بهمن
از وضع خویش خورسند
می گوییم هر یک به یکدیگر
دمت گرم و تن ات سالم
دیم زار است قبرمان
علف هایش هرز
زاغکانش چاق
گله ای از غذا نیست
همه از پیش مقدر
آینده اعتیاد ماست
چنین است رسم ما
که پای بند بمانیم
به آن چه آوارگان را سزاست
اگر کسی به رسم تعارف
پیش آورد عقابی زرین پای
به زهد پس نکشیم
آتشی ساز کنیم
و گرد هم
چاق کنیم این چپق را
که دودش در چشم دشمنان
بماند تا ابد باقی
باشد ما را بر این درد
اندکی مرهم
لختی تجمل
تا ما نیز
به سان سران سرمایه
فاش فریاد زنیم
در آنچه هستیم
سخت بی تقصیریم
هادی ناجی
بادا 22 بهمن!